11&12 februari

Zaterdag 11-2-2017 ''Reizen en Ananas''

Vanochtend moesten we om 10.00 klaar staan met alle koffers want we werden opgehaald door Moses die ons naar het dorp Mbale brengt vanuit Kampala. Moses was een half uur te vroeg, normaal gesproken zijn de mensen hier te laat dus we waren een beetje verbaasd. Ons diner van gisteravond was trouwens ook op tijd, én ontzettend lekker: een stuk malse kip, aardappelpurree, groene bonen, wortel, bloemkool, courgette, aubergine en een soort tomatensalade.
Gistermiddag hebben we even gekeken bij een school, dit bleek een soort internaat te zijn, de kinderen slapen hier dus ook. De school zat tegenover ons guesthouse en aangezien gisteren een vrije dag was besloten we de school even te bezoeken tijdens een wandelingetje. Aart lag op een tukkie dus we hebben hem uit bed gesleurd om mee te gaan;).
De kinderen die op deze school verblijven slapen met elkaar op kleine slaapzalen met stapelbedden van 3 hoog. Deze kinderen waren er wel een beetje aan gewend om af en toe een Muzungu(blanke) te zien maar alsnog was het een beetje spannend en giechelen. We werden een soort van uitgelachen en verderop in deze verhaaltjes zul je lezen dat hoe verder we in de armoede terecht komen hoe bijzonder wij worden als muzungu’s én hoe zo’n attractie we zijn en wat we teweegbrengen bij de kinderen. Maar voor nu zijn we nog bij 11 februari. We vervolgden onze wandeling en kwamen een hele hoop kippen tegen, hier en daar wat kinderen, op straat een marktje en opnieuw vulden allerlei aroma’s onze neusgaten. Dit is nog maar kampala, de ‘luxe’ hoofdstad. Nu ik dit aan het schrijven ben zitten we met zijn achten + moses the driver én 16 koffers op het dak in een busje..
Zojuist zijn we gestopt om even te lunchen wat wederom erg goed was. Ik had een tosti kip met kaas, óverheerlijk vers fruit en verse sap en Aart had malse biefstuk, salade, en gebakken aardappeltjes. Dat fruit hier is trouwens by far the best. Zó overheerlijk ik heb er al van gehuild zowat. Wát een smaaksensatie in je mond, dat is niet in woorden uit te drukken gewoon.

Dit ritje naar Mbale duurt ongeveer 6 uur en we hebben nu nog 3 uurtjes te gaan. De afgelopen 3 uur voelde als 6 minuten want er is overal om je heen zoveel te zien!
Hoe verder we uit de richting van Kampala rijden hoe armoediger het wordt. Om ons heen zien we Kippen in hokjes, kleine dunne koeien, Moses zei dat ze ongeveer 100 kilo wegen. Overal natuurlijk oranje kleizand, vrouwen die de wasdoen in een teiltje water, kinderen met zelf gemaakt speelgoed, ik zag een kindje die van een autobandvelg en een stalen pijp een soort draaimolen had gemaakt en daar vermaakte hij zich mee. Een mega grote markt reden we voorbij met te veel mensen waar ze van alles hadden, een hoogzwangere vrouw liep langs de weg met kílo’s bagage op haar hoofd en schouders. Heel veel brommers, fietsen van ijzer en die worden hier gebruikt als vrachtwagen haha.
De natuur is hier trouwens ook breathtaking. We passeerden zojuist de nijl over een brug en hier mochten we geen foto’s van maken en het was dan ook streng bewaakt.

Werkende mannen zien we op het land, en dat gaat net als vroeger zoals opa en oma vertellen.
Geoffrey (werkt bij het guesthouse waar we vandaan komen) reed ook een stuk met ons mee naar Jinja om bij een vriend op bezoek te gaan en hij vertelde dat hij 3 maanden in Amersfoort heeft gesturdeerd, de Nederlandse taal. Het bleek dat hij een vriendinnetje had en hij geen geld meer had dus moest hij terug naar Uganda. Hij spaart voor een ticket maar dat is zo duur en hij verdient waarschijnlijk erg, erg weinig. Geoffrey is heel benieuwd naar sneeuw en wil leren schaatsen.
Geoffrey is in Jinja afgezet (tijdens de lunch al) en wij zijn inmiddels aangekomen in Mbale. We komen aan bij Salem guesthouse waar we verblijven tot donderdag. Het is hier erg mooi, hutjes met rieten dakjes met gezellige zitjes en onze slaaphutjes zien er van de buitenkant al knus uit. Aart en ik krijgen het hutje met de naam ‘giraffe’ toegewezen, Gerben en Naomi het ‘zebra’hutje, Adriaan en Denise het ‘buffalo’hutje, en Cees en Jannette zijn onze berggeiten .
We doen de deur open en zien een groot bed, met roze prinsessenklamboe, stoelen met printjes (I love it) en een douche met wc..
Na een lange dag in de bus hebben we eerst gedouched en toen kregen we een bord vegetarisch spaghetti. Het guesthouse hier is vegetarisch. Het duurde even voor de mannen deze schok hadden verwerkt. ;)
Na het eten en een potje janken van vermoeidheid en een fles shampoo die open was geknapt in de toilettas hebben we samen nog even een stukje gelopen hier op het terrein. Er is een nursery school, basisschool, craftshop en nog iets kan ik zo even niet op komen. Op een gegeven moment hoorden we gezang en we zijn gaan kijken. Een groep enthousiaste dames was aan het oefenen voor een kerkdienst en waren DOLenthousiast toen wij kwamen kijken. Wij mochten gaan zitten en we kregen een hele show. Op een gegeven moment pakte ik de Djembé natuurlijk want dat kan ik NIET laten. Later kwam de rest ook aanlopen om ons te zoeken dus kwamen ook kijken. De groep meiden werd nog enthousiaster en Denise en ik hebben nog met ze meegedanst. Nat van het zweet natuurlijk. Maar, ontzettend genoten.
Aart kon amper zijn tranen van enthousiasme bedwingen. 


Zondag 12-2-2017 ''adembenemende natuur''

Vandaag naar de Sipi-Falls(voorheen een vulkaan). Watervallen bekijken.
We gingen weer op tijd op pad en moesten ruim 2 uur rijden.
Er waren wat wegwerkzaamheden dus we konden niet lekker doorrijden, maar ook deze rit was zo voorbij. We reden een onwijs mooi natuurgebied tegemoet en zagen de bergen al in de verte.
Toen we aankwamen bij sipi-Falls reden we met ons busje alleen nog maar een berg omhoog en de omgeving was adembenemend. We hadden onze meest comfortabele kleding aan omdat er werd verteld dat we makkelijk moesten kunnen bewegen, uiteraard vanzelfsprekend.

Toen we ‘boven’ aankwamen, (Nog lang niet boven eigenlijk) gingen we even wat drinken en alvast lunch bestellen zodat de bediening een halve dag de tijd had om dat klaar te maken omdat alles hier zo langzaam mogelijk gaat. Na een half uurtje zitten kregen we het teken van onze gids dat we konden gaan lopen. We kregen allemaal een stok, die moesten we meenemen omdat we deze op de terugweg hard nodig zouden hebben omdat we steile stukken omlaag zouden moeten.

We hebben tijdens deze wandeling alleen maar genoten, ondanks dat we kapot waren en stonden te hijgen als uitgeputte honden. Wát een prachtige natuur. Ik denk dat alleen een aantal foto’s kunnen laten zien hoe mooi en zelfs dan moet je het met eigen ogen hebben gezien denk ik want dat is iets unieks.

We hebben 3 watervallen bezocht en allemaal adembenemend, dat woord gebruik ik wel met regelmaat merk ik, maar het is ook echt waar 
Op een gegeven moment stonden we bij de tweede waterval en waren we dus al heel hoog geklommen, ben op een mega grote steen gaan staan en had uitzicht over de hele wereld voor mijn gevoel. Zo doodeng en zo kicken!

We liepen nog over een bananen plantage en later op een koffiebonen plantage. Maar overal waren zoveel bananen bomen dat het eigenlijk niet heel erg opviel dat het daadwerkelijk een plantage was.

Iedereen heeft nog een verfrissende duik genomen in een natuurlijk ‘zwembad’ –hier waren heel veel kinderen ook aan het zwemmen en die vonden het héél bijzonder dat er Muzungu’s gingen zwemmen. De kindjes hadden kapotte kleertjes aan en als je in die oogjes kijkt moet je toch even slikken. We werden achtervolgd door kinderen. Er waren ook kindjes die soort van bedelden om geld voor schoolboeken bijvoorbeeld. Kameleon op een stokje en als je die wilde aanraken of foto maken dan moest je geld betalen. De kinderen reikten ons de hand om te helpen klimmen en zelfs dan verwachtten ze dat we geld gaven. De mensen die op een berg leven moeten echt overleven. Vandaar dit.

Toen we de derde waterval hadden bezocht (en daar dichtbij gingen staan voor verfrissing)
Was het tijd voor de weg terug.
Inmiddels verbrand natuurlijk en vieze kleding en voeten en honger!! We hadden voor nood al wat dropjes op anders vielen we om en de gids en Moses the driver hadden het nergens over… used to the weather of course 

Toen we eindelijk weer beneden waren kregen we onze lunch en deze was iets minder lekker dan wat we tot nu toe hadden gegeten. Adriaan was inmiddels niet zo lekker van de milkshake eerder deze dag. Je moet hier geen zuivel nemen eigenlijk. Adriaan nam uiteraard overal een smoothie en dat was niet zo handig. In combinatie met een lichte zonnesteek werd hij deze avond ziek. Zo sneu 
We zijn later in de middag nog bij Robbie geweest (hij gaat mee naar de sloppenwijken met outreaches dinsdag en woensdag) en toen we bij zijn huis kwamen was hij niet daar. We hebben daar wel wat te drinken gekregen en vervolgens belde hij dat we elkaar konden meeten bij een restaurant verderop. Hier hebben we ook weer iets gegeten en natuurlijk weer een overheerlijke juice besteld. Ik keeg een stuk gebakken rundvlees, heel vies, maarja je eet toch maar wat omdat je ook niet ondankbaar wil overkomen.

Uiteindelijk gingen we terug richting guesthouse en hebben we nog even gerelaxed en zijn we nog even naar de swingende meiden gegaan. Toen naar bed. Midden in de nacht werd ik wakker met heftige krampen en misselijk en zweten, dus ik dacht dat ik niet goed werd. Deze nacht heb ik 4 keer overgegeven en ontzettende diarree. Dus een kort nachtje waarin Aart voor verzorger speelde. Adriaan zei overdag ‘je beseft pas hoe fijn het is als je je goed voelt wanneer je je niet goed voelt. Oh en dat is echt waar. En Hollandse buikgriep is er niets bij. Last van de warmte en iets verkeerd gegeten was de oorzaak en op een gegeven moment was het alleen maar gal wat er van boven en onder uitkwam.
Even een tegenvaller… Hopelijk snel weer beter!